De Shelter Ministries

Hallootjes,

Mijn stage in Port Elizabeth zit er alweer een paar dagen op. De laatste week hebben we nog een voorlichting gegeven aan de kinderen over groepsdruk. Hierbij lieten we de kinderen rondom het wordt groepsdruk hun eigen ervaringen opschrijven. Een aantal voorbeelden welke werden opgeschreven zijn: Nee zeggen, wanneer een jongen dingen bij je doet welke je niet wilt; slaap niet met mannen wanneer je klein ben; zeg nee tegen mensen welke drugs aan je opdringen. Bedenk erbij dat het gaat om kinderen van 12 jaar en jonger welke deze zinnen op het bord geschreven hebben. Zinnen welke in hun dagelijks leven gaande zijn. Op dat moment ben je een beetje blij, wanneer iemand iets als pesten op het bord schrijft. Dat deed ons weer realiseren, in wat voor plaats de kinderen leven.
Naast het geven van voorlichting hebben we ook gedag gezegd bij onze patiënten van de thuiszorg. Deze waren gelukkig erg begripvol en dankbaar voor de tijd welke we bij hun doorgebracht hebben.

Op zaterdag heb ik afscheid genomen van de 3 andere meiden, wat een heel gek idee was. Aangezien we toch wel 8 weken met elkaar opgescheept zaten, wat overigens onwijs goed is gegaan. Hierna ben ik naar Johannesburg gevlogen, waar ik opgehaald werd om vervolgens nog twee weken bij de Shelter Ministries in Kriel te verblijven.
De Shelter Ministries in Kriel heeft beschikking over een kindertehuis, 2 jeugdcentra in de townships en ieder weekend wordt er zondagschool aan honderden kinderen gegeven.

Op maandag heb ik bij een organisatie geholpen welke zich richt op “home based care”, soort van thuiszorg. Hier worden verschillende mensen geholpen met hun medicatie, ziektebeelden, wonden, eventueel wassen, etc.. Verder worden de mensen ook naar de kliniek, ziekenhuis of andere openbare instanties gebracht voor het regelen van de nodige papieren, zoals een identiteitsbewijs.
Zo kwamen we bij een gezin, met een baby van een maand oud. Dit kindje heeft de eerste twee weken geleefd van koemelk, waardoor het nu zwaar ondervoed is en nog steeds erg klein. Hier heeft de organisatie melkpoeder aan geschonken, welke op verkeerde wijze klaargemaakt wordt, waardoor het kind nog steeds niet de juiste voedingsstoffen binnen krijgt. Na nogmaals alles duidelijk uitgelegd te hebben, hoop je maar dat het nu wel goed gaat.
In de middag heb ik samen met nog iemand van de organisatie voedselpakketten rondgebracht, hierbij zat meel, suiker, thee en olie. Dit wordt iedere maand uitgedeeld aan de mensen met de grootste nood. Doordat ik overal voedselpakketten heb rondgebracht, heb ik gelijk een goed rond kunnen kijken in de omgeving. De huizen welke rondom Port Elizabeth klein waren, zijn hier nog kleiner. Kleine kinderen lopen over straat met alleen een shirt aan en lopen door het stof te banjeren.

Dinsdag heb ik in de middag geholpen met het huiswerk van de laagste groepen, dit hield in dat ik samen met een aantal kinderen een boekje heb gelezen, waarin ik in mijn beste Engels, de kinderen de verschillende woorden heb proberen te leren.
Verder ben ik met één van de mama’s (zo worden de vrouwen genoemd, welke in het kindertehuis werken) en een aantal kinderen, naar de kliniek gegaan om medicatie te halen. Hier hebben we ruim twee uur over gedaan, om alleen medicatie te kunnen halen. Gelukkig heb ik tussendoor nog old-school verstoppertje met de kinderen kunnen doen. Halverwege het wachten viel mijn oog op een A4’tje waarop stond beschreven dat de gemiddelde wachttijd 2-3 uur kan zijn.
Gelukkig stond het eten al klaar toen we terug kwamen en konden we gelijk aanvallen, van eten kwam overigens weinig terecht want het blijft interessant zo’n Hollandse dame met zacht, stijl haar ;)